په افغانستان کې روغتیایي کارکونکي د خوندیتوب په برخه کې له ویرې سره سره ، د ناروغانو درملنې ته دوام ورکوي

د طالبانو له پرمختګ څخه وروسته په وروستیو اونیو کې شاوخوا  له ۸ څخه تر لس زره خلک له لسو ولایتونو څخه کابل ته رسیدلي دي، او زه د ډاکټرانو او نرسانو د یوې ډلې غړی یم چې  دې نویو راغلیو خلکو لپاره روغتیایی خدمتونه وړاندې کوي.

دا خلک له خپلو کورونو څخه تښتیدلي او اوس هیڅ هم نه لري، کورونه نلري، دندې نلري او ډیرې لږې پیسې لري او په مجموع کې دوی په کابل کې د ژوند کولو څخه ویره لري او په قهر دي چې د خپلو کورنونو پریښودو ته اړ شول.

مونږ  دوی ته په ښار کې د بې ځایه شویو خلکو لپاره په کمپونو کې یو لړ خدمات وړاندې کوو. دوی د نس ناستې او سینه بغل ناروغیو په ګډون د زیات شمیر بیلابیلو ناروغیو او  شکایتونو سره راځي. شاوخوا درې څلورمه برخه خلک چې موږ یې درملنه کوو ښځې او ماشومان دي.

د آګسټ پر۲۳مه نیټه د دوشنبې په ورځ زه د دریو میرمنو په ګډون د شپږو ډاکټرانو د یوې ډلې برخه وم، چې د میرمنو لپاره مو ځانګړي خدمات وړاندې کړي او د یو شمیر ماشومانو د زیږون په برخه کې مو مرسته کړې. موږ په ټیم کې پنځه نرسانې هم لرو. زموږ کاري ورځ خورا اوږده او سخته وي، زه سهار له شاوخوا ۷ بجو راهیسې کار پیلوم او ځینې وختونه تر نیمې شپې پورې کار کوم، پدې معنی چې د ټیم په توګه، موږ کولی شو په ورځ کې تر ۵۰۰ ناروغانو درملنه وکړو. ځینې ​​وختونه امنیتي وضعیت داسې وي چې په کور کې پاتې شم. که چیرې د ډزو یا نورو ګډوډیو او همدارنګه د سړکونو د بندیدو راپورونه شتون ولري، د ټیم غړي پریکړه کوي چې کار وکړي چې خورا خطرناک دي. کیدای شي چې سړکونو کې ډیره ګڼه ګوڼه وي. ځینې ​​وختونه دا یوازې نارینه دي چې کار کوي.

ښکاره خبره ده چې زما ښځینه همکارانې د خپل راتلونکي په اړه اندیښمنې دي، لکه څرنګه چې موږ ټول یې لرو. دوی نه پوهیږي راتلونکي به یې څه ډول وي، ایا دوی ته به د اوس وخت په څیر اجازه ورکړل شي چې کار ته دوام ورکړي . موږ نه پوهیږو چې ایا وضعیت به د میرمنو لپاره خراب شي، د اوس مهال په څیر به پاتې شي او یا شاید حتی ښه شي.

موږ کابل ته د طالبانو د ننوتلو راهیسې له هغوی سره په ریښتینې معنی خبرې نه دي کړي، که څه هم دوی یوځل کمپ ته راغلي وو چیرې چې موږ خدمات وړاندې کول تر څو له موږ وپوښتي چې موږ څه کوو.

امنیت اوس مهال د بې ځایه شویو خلکو او په ښار کې د نورو خلکو لپاره اصلي اندیښنه ده، مګر موږ د درملو او خوړو د نشتوالي په اړه هم اندیښمن یو، ځکه چې په کابل کې دوکانونه او بازارونه لاهم تړلي دي.

زه یو ډاکټر یم، نو زما دنده د خلکو سره مرسته کول او درملنه ده. زه د دې ناوړه وضعیت پرمهال پدې وخت کې د افغانانو ملاتړ ته د ژمنتیا احساس کوم، مګر زه یوازې هغه مهال مرسته کولی شم کله چې زه په کار کې د خونديتوب احساس وکړم.

نورې نړۍ ته زما پیغام دا دی چې مهرباني وکړئ له افغانستان سره مرسته وکړئ. دا یو غریب هیواد دی، مګر دلته خلک ښه زړونه لري، او زه به د ټولو افغانانو د ساتنې او خوندیتوب لپاره خپلو ټولو هڅو ته دوام ورکړم.

ډاکټر خلیل احمدي* یو افغان ډاکټر دی، چې له کابل څخه خپل کار ته دوام ورکوي. د امنیت او روانې بې ثباتي سره سره چې په هیواد کې شتون لري هغه ژمن دی چې خلکو ته روغتیایي اړین خدمات چمتو کړي. هغه له نړیوالې ټولنې وغوښتل چې له افغانستان سره خپلو مرستو ته دوام ورکړي.

*اصلي نوم د هویت ساتلو لپاره پټ شوی