"اقدام اقلیمی برای مردم و سیاره: زمان آن اکنون است"

آنتونیو گوترش، سرمنشی ملل متحد

علم و دانش یک پدیده غیرقابل انکار است و در سطح جهان توافق شده است که: برای جلوگیری از تبدیل شدن بحران آب و هوا به یک فاجعه دایمی، ما باید گرمایش جهانی را به ۱.۵ درجه سانتیگراد کاهش دهیم. برای انجام این کار، ما باید تا اواسط قرن انتشار گازهای گلخانه‌ای را به صفر برسانیم. کشورهایی که حدود دو سوم اقتصاد جهانی را تشکیل می دهند متعهد به انجام این کار شده اند. این دلگرم کننده است، اما ما نیاز داریم که هر کشور، شهر، تجارت و موسسه مالی به گونه فوری به این ایتلاف بپیوندند و برنامه های مشخصی را برای کاهش گازهای گلخانه‌ای به صفر روی دست گیرند.

حتی نیاز جدی است تا دولت‌ها برای رسیدن به این آرزوی درازمدت اقدامات عملی کنند، زیرا تریلیون‌ها دالر برای غلبه بر همه گیری کووید -19 جمع شده است. احیای اقتصادها شانس ما برای مهندسی مجدد آینده ماست.

جامعه جهانی یک چارچوب قوی برای عملکردها دارد: توافقنامه پاریس، که در آن همه کشورها متعهد شدند برنامه‌های ملی اقلیمی خود را تنظیم کرده و هر پنج سال یکبار آنها را تقویت کنند. پس از پنج سال، و با اثبات اینکه اگر ما اقدام نکنیم، سیاره خود را نابود می کنیم، زمان اقدام قاطع و موثر فرا رسیده است، زیرا سازمان ملل متحد در ماه نوامبر همه کشورها را در گلاسکو در کنفرانس تغییر اقلیم دعوت می کند.

برنامه‌های ملی جدید باید آلودگی جهانی گازهای گلخانه ای را تا سال ۲۰۳۰ کم از کم ۴۵ درصد نسبت به سال ۲۰۱۰ کاهش دهد. بسیاری از آنها قبلاً ارایه شده اند و سیاست‌های واضح تری برای سازگاری با تأثیرات تغییرات آب و هوایی و افزایش دسترسی به انرژی های تجدیدپذیر ارایه کرده اند. اما تا کنون، این برنامه ها کمتر از ۱ درصد کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را به دست آورده اند. این یک هشدار رنگ سرخ برای مردم و کره زمین است.

در ماه‌های آینده، با شروع اجلاس سران آینده به میزبانی ایالات متحده، دولت‌ها باید به طور چشمگیری پلان‌های خود را افزایش دهند - به ویژه بزرگترین کشورهایی که باعث انتشار بخش بزرگی از بحران شده اند. حذف زغال سنگ از سکتور برق مهمترین مرحله برای رسیدن به هدف  ۱.۵ درجه است. اقدام فوری برای حذف کثیف ترین و آلوده کننده ترین سوخت‌های فسیلی از بخش‌های انرژی ، به جهان ما فرصتی برای مبارزه می دهد.

استفاده جهانی زغال سنگ در تولید برق باید تا سال ۲۰۳۰ هشتاد درصد کمتر از سطح ۲۰۱۰ باشد. این بدان معناست که کشورهای توسعه یافته باید متعهد شوند که تا سال ۲۰۳۰ زغال سنگ را کنار بگذارند. سایر کشورها باید این کار را تا سال ۲۰۴۰ انجام دهند. هیچ دلیلی وجود ندارد که هیچ کارخانه زغال سنگ جدیدی در هر مکانی ساخته شود. یک سوم ناوگان جهانی زغال سنگ در حال حاضر هزینه بالاتری نسبت به ساخت تجدیدپذیرها و ذخیره سازی جدید دارد.  کنفرانس تغییر اقلیم یا COP26 باید پایان زغال سنگ را نشان دهد.

از این که جهان به سوی هوای پاک و انرژی تجدیدپذیر حرکت میکند، ضروری است که ما از یک انتقال عادلانه اطمینان حاصل کنیم. کارگران صنایع آسیب دیده و بخش غیررسمی باید هنگام انتقال مشاغل یا افزایش مهارت، مورد حمایت قرار گیرند. ما همچنین باید قدرت عظیم زنان و دختران را در ایجاد تحول، از جمله مشارکت برابر در حکومتداری و تصمیم گیری، آزاد کنیم.

کشورهایی که کمترین نقش را در تغییر آب و هوا داشته اند، بسیاری از بدترین تاثیرات را متحمل می شوند. اگر ما واکنش خود را افزایش ندهیم، بسیاری از کشورهای جزیره‌ای کوچک به سادگی از بین می روند. کشورهای توسعه یافته باید به تعهدات خود برای تأمین و بسیج سالانه ۱۰۰ میلیارد دالر از طریق موارد زیر عمل کنند:

• دو برابر شدن سطح جاری منابع مالی آب و هوا؛
• اختصاص نیمی از منابع مالی آب و هوا به سازگاری؛
• توقف بودجه بین المللی زغال سنگ؛ و
• انتقال یارانه ها از سوخت های فسیلی به انرژی های تجدیدپذیر

اجلاس جی ۷ در ماه جون فرصتی را برای ثروتمندترین کشورهای جهان فراهم می آورد تا تعهدات مالی لازم را برای موفقیت COP26 تضمین کنند.

در حالی که دولت‌ها باید رهبری کنند، تصمیم گیرندگان در همه جا نقش حیاتی دارند. من از همه بانک‌های توسعه چند جانبه و ملی تا COP26 یا کنفرانس تغییر اقلیم، می خواهم که سیاست های مشخصی را برای تأمین بودجه بهبود وضعیت کرونا و گذار به اقتصادهای مقاوم در کشورهای در حال توسعه با در نظر گرفتن سطح بدهی فلج کننده و فشارهای زیاد بر بودجه‌های ملی وضع کنند. بسیاری از دولت‌های محلی و مشاغل خصوصی متعهد شده اند که تا سال ۲۰۵۰ میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را صفر کرده و مدلهای تجاری خود را مورد بررسی جدی قرار دهند. من از همه می خواهم که اهداف و سیاست های بلندپروازانه ای را تعیین کنند.

من جوانان را در همه جا تشویق می کنم تا صدای خود را برای اقدام برای مقابله با تغییرات آب و هوا، حفاظت از تنوع زیستی، توقف جنگ بشریت با طبیعت و تسریع تلاش‌ها برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار ادامه دهند.

زمان در حال تمام شدن است و کارهای سختی در پیش است، اما این زمان برای برافراشتن پرچم سفید نیست. سازمان ملل متحد به پرچم آبی همبستگی و امید ما ادامه خواهد داد. در این <روز زمین> و ماه‌های سرنوشت ساز پیش رو، من از همه ملتها و همه مردم می خواهم که تا با هم همصدا شوند.